Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου βρίσκεται σε μικρό και κλειστό κόλπο της βορειοανατολικής πλευράς της Αθωνικής χερσονήσου. Η πρώτη ιστορική τεκμηρίωση για την ύπαρξή της είναι το 998, όπου αναγράφεται με το όνομα «Εσφαγμένου» σε πράξη της Μονής Βατοπεδίου, ενώ το 1037 μετονομάζεται σε «Εσφιγμένου». Την εποχή αυτή η Μονή κατέχει την πέμπτη θέση στην ιεραρχία των Μονών, όπως προκύπτει από το «Τυπικό του Μονομάχου» (1045), ενώ στη συνέχεια και μέχρι τα μέσα του 13ου αιώνα περνά σχεδόν στην αφάνεια. Στους επόμενους δύο αιώνες και μέχρι την τουρκική κατάκτηση διέρχεται μεγάλη περίοδο ακμής, στην οποία συνετέλεσαν αυτοκράτορες του Βυζαντίου και Ηγεμόνες άλλων ορθοδόξων χωρών.
Στη Μονή εγκαταβίωσαν ο μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, Αθανάσιος και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Η παραθαλάσσια θέση της Μονής και ο προστατευόμενος από τις καιρικές συνθήκες όρμος της, την καθιστούσε στόχο πειρατικών επιδρομών, λεηλασιών και πυρπολήσεων. Τα παραπάνω συνετέλεσαν σε ερήμωσή της μετά το 1533, ύστερα από διπλή πυρπόλησή της από Τούρκους πειρατές.
Η συλλογή εράνων στις Ελληνικές και Παραδουνάβιες χώρες, καθώς και στη Ρωσία, βοήθησαν στην ανασυγκρότησή της. Ιδιαίτερη ήταν η συμβολή των δραστήριων Ηγουμένων της, μετά την μετατροπή της Εσφιγμένου σε Κοινόβιο το 1797. Αξίζει να τονισθεί η περίοδος της ηγουμενίας 40 χρόνων του Αγαθάγγελου Καλλιπολίτη – τον 19ο αιώνα – επί των ημερών του οποίου έγινε συνολική ανακαίνιση και επέκταση της Μονής. Το 1802 ανακαινίσθηκε από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριο τον Ε΄ μεγάλο τμήμα της νότιας πλευράς που είχε καταρρεύσει.
Το επιβλητικό συγκρότημα της Μονής Εσφιγμένου παρουσιάζει εξωτερικά όψη φρουρίου. Δημιουργεί ένα συμπαγές ορθογώνιο με ισχυρούς αμυντικούς Πύργους προς την πλευρά της θάλασσας. Την οριζόντια μονολιθικότητα του κτιριακού συνόλου διακόπτει ο ψηλός ενσωματωμένος πύργος του Καμπαναριού στη νότια πλευρά, απ’ όπου είναι και η είσοδος της Μονής. Όλες οι Πτέρυγες είναι κεραμοσκεπείς με προεξέχοντες τρούλους των Παρεκκλησίων που στεγάζουν. Το πολύτρουλο Καθολικό της Μονής είναι σχεδόν σε επαφή με τη νότια Πτέρυγα.
Η Μονή Εσφιγμένου κατέχει την δέκατη όγδοη θέση στην ιεραρχία των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους. Λειτουργεί κοινοβιακά από το 1797 με Σιγίλλιο του πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄.
Από τη Μονή εξαρτώνται επτά Καθίσματα και ένα Κελί, εκτός εκείνου του Αντιπροσωπείου των Καρυών. Στη Μονή εγκαταβιώνουν εξήντα έξι μοναχοί ενώ άλλοι τριάντα ένας μοναχοί της είναι εξαρτηματικοί. Ηγούμενος διατελεί ο Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος.